از پشت پنجره ی ایمانم
خدا را می بینم
چه با شکوه خدایی است
در خنده هایش ، داشته هایم را می بینم
آغوشش را باز می کند
نداشته هایم را دور می ریزم
به سمتش می دوم
دستانش را می گیریم و چند قدمی کنارش قدم می زنم
به خودم
به خدا
به زندگی
لبخند می زنم
منم ......
انسان
زیبا ترین شعر خدا