از پشت پنجره ی ایمانم

خدا را می بینم

چه با شکوه خدایی است

در خنده هایش ، داشته هایم را می بینم

آغوشش را باز می کند

نداشته هایم را دور می ریزم

به سمتش می دوم

دستانش را می گیریم و چند قدمی کنارش قدم می زنم

به خودم

به خدا

به زندگی

لبخند می زنم 

منم ......

انسان

زیبا ترین شعر خدا