نالوتی

با این که میشد باشه جای خالیت حتی وقتی بودی انداختم پایین سرمو بازم اخرم نموندی
تو میدونستی که این دل چجوری داغونت شد نگفته بودی نه که بی مرامی ته قانونته

نابود شدم

از روزی رفتی نابود شدم

یار من رفتی

رفت یار و 

آرزوی او

ز جان

من نرفت...

دهلوی

گذاشت و رفت

امشب یه غم تو دلمه که باز اصلا ته نداره یادش کاری میکنه که چشام تا خود صب بباره
هر کی یه روز اومد توی دل من فرداش رفت قلبی که یه عمری به من داده بودو برداشت رفت
بی قراره دلم بی تو آروم نداره نگم برات هوای شهر وقتی که نیستی حس و حال نداره یه بیماره
رفتی واسم خوشی ساعتی شد عشقت واسه من چه قیمتی شد
چقد بعد رفتنت به این دلم بی حرمتی شد …
بد کردی به دلم چیزی نمونده توی دلم
هر چی دیدم بت خندیدم هی به روت نیاوردم که نگی وسواسه
نپرسیدی از خودت دلم رو کی به جز تو حساسه
بد کردی به دلم چیزی نمونده توی دلم

تولدت مبارک

تولدت مبارک بیادت بودم 

فراموشت نخواهم کرد

بیادتم

هنوزم بیادتم حتی تو کربلا که بودم

لعنت به این روزگار که تو رو ازم گرفت

داری قشنگ و خوب زندگی میکنی اما یکی اینجا بیاد تو زندگی میکنه

این روزها

این روزها

اهل مطالعه شده ام, 

اهل موسیقی,

و شب زنده داری

میخواهم دوریت کمتر آزارم دهد...

روزگار ما این شد

زندگی کردن در این کره خاکی بعضی اوقات با حضور یک نفر که آدم دوستش دارد خیلی لذت بخش و شیرینه و جالبتر از اون پر از آرامش است

اما وقتی که اون آدم باشه ولی تو اونو نداشته باشی زندگیت بی هدفه و بی رغبتی تو اون موج میزنه حتی به جایی میرسی  که علاقه ای به هیچ کاری نداری

چه  میشه کرد روزگار اینجوری با ما رفتار می کنه

دلم هر روز....

امروز دلم

خیلی برات تنگ شده

مثل هر روز

پووووف

تنها امید زندگی

کاش ای تنها امید زندگی میتوانستم فراموشت کنم...

یا شبی چون آتش سوزان دل ، در مزار سینه خاموشت کنم....

کاش چون خوب گران از دیده ام ، نیمه شب ها یاد رویت می گریخت....

مرغ دل افسرده حال و خسته پر ، از دیار آرزویت می گریخت...